Wat een sprookje je kan vertellen

Wat is je lievelingssprookje, wie is je favoriete personage in dat sprookje en lijk jij daar misschien wel een beetje op? Hoe ziet jouw eigen sprookje eruit? Door actief aan de slag te gaan met dit soort vragen werd op speelse wijze zichtbaar waar de kracht van de mooie jonge mensen ligt waar ik vandaag een schrijfworkshop aan gaf. Jonge mantelzorgers, die opgroeien met iemand in de nabije omgeving die zorg nodig heeft, lopen het risico behoorlijk belast te raken. Vanmiddag hadden ze een moment voor zichzelf.
‘De jager in roodkapje die de levens van anderen redt, dat is mijn held en als er wat met anderen is, dan ben ik er ook. Maar ik moet wel eerst aan mezelf denken’.
‘Assepoester bleef sterk terwijl ze het zwaar had. Ze durfde uiteindelijk voor zichzelf te kiezen en ‘nee’ te zeggen terwijl ze eerder nooit aan zichzelf dacht’.
Wat resoneert, heeft ons iets te vertellen. Door er over te schrijven, kom je erachter wat dat is. En dat samen doen geeft verbinding. Dat gaat vanzelf. De woorden op papier doen het werk, je hoeft er niets meer aan toe te voegen.